Эхлээд энд ирэхэд адгуусны амьдралаар амьдрагч мянга мянган охидыг харахаас ч ой гутаж, энэхvv эвгvй заваан vнэрт тэсч чадахгvй уйлж орилмоор болж билээ. Би энд ирэхээсээ өмнө эр эмийн явдал гэгчийг аз жаргалын мэдрэмж, хvн болсны баяр цэнгэлийн нэг болгож боддог байлаа. Yнэн баримттай аятайхан хэдэн минутын материал бэлтгэчих санаатай бvтэн гурван долоо хоног хачин хувцас өмсөж, хараал ерөөл хэлж явлаа. Гэтэл хэдэн цагдаа нарт ээрvvлээд эхний удаа камерт орж vзэж билээ. Харин дараа нь дараа нь юу болсон гэж санана. Өнөө орой би тvvнтэй тааралдсан. Бvхэл бvтэн хоёр жилийн турш хайрлаж, дурлаж явсан тэр ихэмсэг залуутайгаа шvv. Шөнийн бvрэнхийд, нийгмийн хог шавхруу гэгдэж адлагддаг янхнууд дотроос тэр маань намайг сонгов. Гэгээн цагаан өдөр нvднийх нь буланд өртчих юмсан гэж хэчнээн хичээвч бvтэлтэй юм огт болоогvй, тэр намайг хялайж ч хардаггvй байсан юм. Би ирээдvйдээ итгэлтэй хvн учир тvvнийг өөрөө эхэлж улаан цайм өдчихвөл дараа нь бvх юм утгагvй болчихно гэж боддог л байснаас цаашгvй. Тэгтэл өнөөдөр шөнийн хамаг л муу муухайг vйлддэг “мэхлэлтийн зах” буюу хvний зах дээрээс тэр минь над дээр ирж, тэр бvv хэл, мэнд усыг минь хvн ёсоор асуугаад эгэл жирийн яриа өдөөж, хямдавтар хөлс амласан ч гэлээ би өөрийн мэдэлгvй зөвшөөрч орхив. Тэр vед толгой эргэж, амьсгал давчдаад байсан ч би гэгч хvн чухамдаа найруулагч оператор хоёроосоо яаж зугтах аргаа л бодож байлаа. Yнэхээр тvvнтэй явах нь зөв vv, буруу юу гэдгийг ч бодох ч сөхөө сэхэл авалгvй машин руу нь бушуухан ороод суучихав. Тэр ч олон vг ярилгvй тvргэхэн хөдлөв. Ард ямар vйл явдал болж хоцорсныг бvv мэд…Хямдхан буудлын хамгийн тохилог өрөөг бид сонголоо. Хамаг бие минь чичрээд ч байгаа юм уу, эсвэл хашааны төмөр хаалга мэт савчаад ч байгаа юм уу бас л мэдэх юм алга. Ямар ч байсан би тvvнд vйлчлэх гэж vсээ задалсан даг. “Бусад нь яадаг юм бол. Эхлээд танилцдаг юм болов уу. Би чамайг танина. Төрийн байгууллагад ирээдvйтэй мэргэжилтэн, эхнэргvй бөгөөд сэтгvvлчдийг vздэггvйг чинь, тэр ч байтугай гар утасны чинь дугаарыг би мэднэ” Би дотроо тvvнтэй ийн ярилцаж байлаа. Харин гаднаа бол … Нөхцөл байдал миний тогтсон амьдралаас огт ондоо байсан ч би тvvндээ хvссэн бvхнийг нь өгөхөд бэлэн боллоо. Юу болсон гээч. Тэр намайг өөртөө зугуухан ойртуулаад vнсэж эхэллээ. Хацар, нvд, уруул… Халуу шатан дэлбэрчих гэж байсан цээжийг минь хvсч тачаадсандаа салганасан гараар илбэж хоёр хөхийг минь базалж байснаа шунаглан озоход би өөрийн эрхгvй дуу алдлаа. Намайг санаачилгыг гартаа авахгvй болохоор ч тэр vv, хэвлийг минь хэлээрээ ирвэгнvvлэн сөхөрч суугаад банзлыг минь сурмагхан тайчиж байв. Ухаан санаа нисэн оджээ. Тэр vед сvнс маань тансаг энхрийллийн тэнгэрт дvvлэн явсан биз. Гэнэт тэр намайг тvлхэн булангийн буйдан дээр алцайн хэвтэхийг тушаав. Арай ч дээ. Гэвч би хvссэн ёсоор нь хэвтлээ. Би хааш харахаа ч мэдэхгvй хий л нvдээ анихад өөр лvvгээ харахыг хvсэв. Тэр өөрөө орон дээр намайг харан завилж сууна. Тvvний нvд нь хэрцгийгээр очтон гялалзаж байснаа улаанаар эргэлдээд удахгvй намайг багалзуурдах нь уу гэмээр ухасхийн босч ирэв. Бvсээ тайлан намайг ороолгохдоо “уйл, уйлаач, чи уйл гэж байна шvv” гэж орилов.Миний айдас хvйтэс дээрээс нь өвдөж хорсохын зовлон нэмэгдэж би ёолон уйлав. Тэр намайг зодож байхдаа хувцсаа нэг нэгээр нь тайлна. Би чармай нvцгэн бөгөөд хаашаа яаж зугтахаа vл мэдэн зодуулж байсан юм. Тусламж хvсэн ориловч эл хуль оргисон буйдхан газрын жижигхэн буудалд биднээс өөр хvн байхгvй мэт хэн ч ирсэнгvй. Тvvний сонголтыг би сая л ухаарлаа. Намайг ташуурдан тамлаж байсан ширэн бvсээр гарыг минь хойно нь хvлээд ор луу тvлхсэн. Хэчнээн эсэргvvцээд ч нэмэргvй болохыг би ойлгомогцоо уйлж, айхгvй байхаар шийдэв. Ингэх тусам тvvний хазаж алгадах ярга нь улам нэмэгдэж, улам ч их өвдөнө. Хvлээтэй чигээр минь хvйтэн шалан дээр чирч унаган миний бөгс рvv өнөөх балиар унжуургаа чихлээ. Ямар их өвдсөн гээч. Ээ, тэнгэр минь. Энэ орчлон чинь хаяж өгсөн ясныхаа хариуд хvнийг нохой ч болгож болдог юм байжээ. Гомдол зэвvvцэл, vзэн ядалт, ганцаардлын манан дундаас “уучлаарай” гэсэн vгийг би олж сонслоо. Тэрбээр нэрийг маань дуудаж “найзыгаа уучлаарай” гэж хэлэх нь бvгтхээн сонстов. Yнэхээр тэр хэлжээ. Араатнаас ч долоон дор авирласныхаа хариуд ингээд л болоо юм гэж vv. Бас болоогvй ээ. Миний дээр бөгсөнд минь чихээстэй оцгонон хөдөлж байх зуураа уучлаарай гэж тэр хэлсэн. Яаж уучлах хэрэг вэ. Надаас бусад нь бас л ингэж …“Ярга” дууссаны дараа тэр босч хувцаслахдаа ихэд гэмшигчийн дvрээр дахин уучлалт гуйн, намайг тайвшруулахыг байдгаараа оролдоно. Бvх хvлээсийг минь тайлж бvлээн ус аягалж, дулаан хөнжилд оруулан хучих гэж оролдоно. Миний цээжнээс цус амтагдан чадлаараа эсэргvvцсэн боловч мөнөөх хэрцгий дvр төрх хааччихав аа гэмээр сураггvй болжээ.Тэр намайг ахин дахин аргадаж, аяархан vнслээ. Эхлээд нvд, уруул, хvзvv… Тэрбээр миний дээр удаан хэвтэж байснаа бослоо. Намайг хувцаслан гарахаар завдахад тэр хориглосон боловч эндээс заавал явах хэрэгтэйгээ би мэдэж байсан юм. Харанхуй гудамжны өнцөгт бээвийн суусан муур хvvхэд шиг уйлж, тэртээ хол ноход боргосон шөнө дөлөөр би явж байв. Буудлаас зайдуухан бөхийсөн гудамжны өвгөн дэнлvvний зvг яаран алхахад хойхно чанх дэргэд ч юм шиг машин асах, хаазлан хөдлөх сонстлоо. Би айсандаа “Би биеэ vнэлэгч байна, намайг авраач, намайг аваач” гэсэн vгсийг бvх чадлаараа орилон байсан минь одоо чихнээ хадна.

Эх сурвалж: Zone.mn