Цэцгээ энэ өдөр сэтгэл нь догдолж оюутны сүүлчийн цэнгэл гэж бодохоор бас чамгүй татсан. Хөвгүүд нь Цэцгээтэй ээлжлэн бүжиглэн нийтээрээ оюутны тухай дуу дуулж цаг оройтож буй учраас маргааш дахин ангийнхаа Батцэрэнгийн гэрт цугларах санал гаргав.

нгийнхнаараа элжлэн хэсэх агаад хамгийн сүүлд оюутнй байр Цэцгээ, Тунгалаг хоёр дээр ирж найр дуусгахаар ярьцгаав.

Автобусанд суумагц төв орж буудал ойрхон буюу гэр гэр рүүгээ цуван одов. Цэцгээ, Тунгалаг хоёр дотуур байрандаа эргэн иртэл доод курсийн оюутнууд жижүүр бүгд л тэдэнд баяр хүргэж, тасагтаа амарах гэтэл нэг курсийнхэн нь дуудав. Байрандаа аяга хоолоо хувааж явсан нөхөд нь тэр хоёр руу дахин элч явуулахад очиж амжихгүйгээ учирлан хэлсэн боловч цаад нөхөд нь бүгд ирж хүчээр шахуу авч явжээ. Тэнд зөвхөн байранд байсан 10-д л оюутнууд цугларчээ. Цэцгээ, Тунгалаг хоёрыг ирмэгц оргилуун дарс буудуулав. Гаднаас хоёр хүн иржээ. Нэг нь зурагчин, нөгөө нь энэ тасгийн Болдын арван жилийн найз нь байв. Шар айраг, цагаан архи, хөнгөн зууш бэлтгэсэн учир оюутнууд адал явдал үйл явдлаар дүүрэн тэр л мөчөө дурсан ярьцагаана. Цэцгээ урьд нь хонхны баяраар нэг уусан, тэгэхдээ үүн шиг сэтгэл догдлон наргиагүй билээ. Энд лавтай хоёр цаг гаруй наргицагаав. Тунгалаг аль эрт унаад өгчээ. Энд буй эрчүүд ч дажгүй халцгаасан байв. Фото зурагчин байн байн гялс хийлгэж зураг авна. Тэр зургаа авахдаа Цэцгээ рүү донжтой харц чулуудна. үүнд Цэцгээ тийм их юм бодсонгүй. Эр хүн гэсэндээ харц шидээд байгаа юм болов уу гээд инээд нь хүрч байжээ. Цэцэгээ тасаг руугаа явж тэдэнд өөрийнхөө бэлэг нэг лонх юм оруулж ирэв.

– Болд “Цэцгээ нөөц ихтэй хүн дээ” гэж тоглоом тохуу хийж сөн түшив. Бас хажуугийн охин Оюунцэцэг нэмж нэг шил архи гаргалаа.

– Би үнэндээ дотор муухайраад байна. Одоо чадахгүй гэдгээ Цэцгээ хэлэв.

– За боль доо.Бид чинь нэг тогоонд хэдэн жил явлаа. Юун тунирхуу юм бэ? гэж Цогтбаатар үг хаяв. Цогтбаатар бол Цэцгээд сэтгэлтэй болоод нөхрийг нь мэдэх тун дотны андаар үлдсэн юм. Цэцгээ дахин үг дуугарсангүй. Ихэнх нь согтоод унаж эхэллээ. Энэ зуур Цэцгээ дотор нь муухайрсан тул тасагтаа л очиж хэвтье гэж бодон тасаг руугаа явлаа. Нэлээд их халсан хүмүүс байсан тул хараа хяналт алдагдсан байлаа. Тугалагийг орж ирнэ гэж бодоод хаалгаа түгжсэнгүй. Орон дээо амрахаар хэвтлээ. Хэсэг зуур толгой мансуурч эхэлтэл нэг хүн орж ирлээ. Цэцгээ харсан атлаа үг хэлэх тэнхэлгүй болжээ. Зурагчин эр хугас шил архи өвөртөлсөн тул өөрөө нэг татаад Цэцгээд хүчээр өгч амжив. Цэцгээ бүр ухаан алджээ. Зурагчин эрийг үнсэхэд хий л гиншиж ор дуу тавиж байв. Зурагчин эр түүний өмд гутлыг нь тайлав. Тайлахдаа нэлээд сандран урж тасдах нь шахуу байж нүцгэлж амжив. Цэцгээ :

-Юу вэ, хэн бэ гэх зэргээс өөр эсэргүйцэл үзүүлсэнгүй. Харин дур тачаалдаа хөтлөгдсөн зурагчин оюутны цагаан орыг шажигнуулан Цэцгээг эдлэв. Хариу таашаал Цэцгээ өгье гэсэнд тэр дэндүү согтжээ. Цэцгээгийн өвөрт орж амжсандаа тэр бахархан хажуугаар нь жаахан хэвтсэнээ дахин дээр нь гарлаа. Уруул дээрээс нь шимэхэд амьсгаадан гараараа хий түлхэнэ. Мань эр оюутан бүсгүй дээр хоёр удаа мордоод өөрийн дур тачаалаа авсанаа хувцаслаж хаалгыг нь зөөлхөн хааж сэм одлоо. Цэцгээ шөнө дунд сэртэл бүх хувцасыг нь тайлчихсан бүр дотоожийг нь хүртэл тайлсан байсанд гэнэт ойлгоод,

-Тунгаа хэмээн хашгирсанд нэгэнт хожимджээ.