Дөрвөн хүүхдийнх нь эхийн ээж Сарантуяа авгай бол тавин таван настай гэхэд хэн ч дөчөөс дээш нас өгч чадахааргүй толиотой цэвэрхэн эмэгтэй. Охинтойгоо явахад нь тэднийг эгч, дүү хүүхнүүд гэж хэлэхээс биш ээж, охин гэж хэлдэггүй. Номинтуяа хүртэл эхтэйгээ хамт явах дургүй. “Яршиг. Ээжтэй явахаар намайг бараг эгч нь гэх гээд байдаг юм” гээд төвөгшөөнө. Хадам эцэг Наранбаатар нь эхнэрээсээ арав ах, социалист нийгмийн үед томоохон байгууллагын дарга явсан, ардчилал мандаагүй бол сайдын зэрэгт хүрэх байсан хүн гэгддэг бөгөөд зах зээлийн үед жижигхэн дэлгүүр нээж гэр бүлээ тэжээж явсан амин зуулгатай, аминдаа арчаатай хүн байлаа. 

Дөрвөн жилийн өмнө гэв гэнэт цус харваад өнгөрчээ. Гурван охинтой Сарантуяа бэлэвсэрч үлдээд, толиотой сайхан эмэгтэйг эргүүлэх үе тэнгийн байтугай дүүмэд харчуудын хэнийх нь ч үгэнд оролгүй ганц биеэр яваа боловч хүргэн хүү Равдангийн тандаж мөрдсөнөөр бол эхнэртэй хоёрын зэрэг эртэй явалддаг билээ. Нэг нь нэгэн яаманд хэлтсийн дарга хийдэг өөрөөс нь хоёр гурав ах, бүдүүн хар эр байдаг бол нөгөө нь хувийн компанийн захирал дөчин нас ч шүргээгүй өндөр цагаан залуу ажгуу. Өөрөөсөө бараг хорь эгч авгайн хормойд толгойгоо шургуулсан тэр залууг Равдан эхлээд өрөвдөж билээ. Удалгүй энэ бодол нь өөрчлөгдөж харин ч түүнийг бахдах болжээ. 

Хадам ээж Сарантуяагаа Равдан “Ээж” гэж дуудах боловч заримдаа золтой л “Хөгшөөн, найз аа” гэхээ шахна. Тавь гарсан гэхэд мах мариа тэгшхэн, арьсны өнгө нь гундаагүй, үрчлээ арчлаа бараг суугаагүй тэр эмэгтэйг хааяа хэдийгээр хүргэн нь боловч эр хүний нүдээр харахдаа хорхой нь хөдөлж, дур нь хүрдэг байв. Хадам нь бага охинтойгоо цуг хоёулаа амьдрах агаад охиныгоо байхад гэртээ хоёр нууц амрагаа дагуулж авчирна гэсэн номгүй. Нөхрийгөө амьд байхаас л өөр эрстэй сүүлэрдэг байсныг Равдан сонсч байсан агаад нэгэн танилаасаа бахтай сайхан загас наадуулдгийг нь сонсчээ. Тэр үеэс л угийн хүүхэмсэг мань эрд хадмыгаа чангааж үзвэл яадаг бол гэсэн адын хүсэл төрдөг болжээ. 

Тэгээд Сарантуяаг шинээр байгуулагдсан боловч хачин гойд үйлчилгээтэй нэгэн амралт сувиллын газарт долоо хоног амруулахаар хүргэж өгөв. Ганц хүний люкс өрөөнд байрлуулахад хадам нь “Жигтэйхэн их үнэтэй туссан байх даа” гэж хэлсэн ч сэтгэл дүүрэн байлаа. “Эргэж тойрч байна аа. Хугацаагаа сунгах бол хэлээрэй”  гэхэд хадам эх “Өө, юүхэв” гэжээ. Дөрөв хоногийн дараа Равдан эргэж очив. Хадам эх нь өрөөндөө бараг нүцгэн шахам телевиз үзээд сууж байхад тэр оржээ. Сараа авгайн саалийн үнээнийх шиг цэлдгэр том хөхийг хараад Равдан тэвчиж чадалгүй хаалгыг дотроос нь түгжээд барьж авчээ. Сарантуяа түүн рүү хачин том харсан боловч эсэргүүцсэнгүй. Өөрөөс нь арван гурван насаар дүү хүргэн нь тэдний гурван охины аж амьдралыг өөд татаж явдаг учир Сараа авгай хүргэндээ сайн гэж сүрхий. Тэгэхдээ том охиныхоо нөхөртэй энгэр зөрүүлэх чинээ санаагүй аж. Амралтанд ирээд дөрөв хонохдоо тэр үеийн болон дүүмэд харчуудтай танилцсан ч өвөр түрийдээ ортол гүнзгий харьцаа тогтоосонгүй. Хоёр нууц амраг нь эргэж ирнэ гэсэн мөртлөө нэг удаа ч ирээгүй тул эм хүний хувьд бас ч гэж эр хүний цээжин дор гиншин янаглаж хэвтэхийг хүсч байсан бөлгөө. 
Харин хүргэн нь амласнаараа эргэж ирэнгүүт нүцгэн шахам сууж байсан түүнийг хараад эр хүний хувьд тэвчилгүй барьж авахад эсэргүүцэл үзүүлсэнгүй. 

- Болж байгаа юм уу? гэж л дуугарчээ. Равдан энэ үгийг чихнийхээ хажуугаар өнгөрүүлэв. Хадмынхаа бандгар том өгзгийг базалж, ялимгүй давс амтагдсан бумбагар зузаан уруулыг нь озон шимжээ. Саран авгай түүнд удаан шимүүлснийхээ дараа мөн тэвчээр алдаад өөдөөс нь харилцан үнсэлцэв. Нэг мэдэхэд тэд хамаг хувцсаа тайчаад эхээс төрсөн биеэрээ шалдалчихсан бие биеэ барьж идэхээс наагуур ноололдож байв. Равдан эхэлж сексийн хамгийн энгийн байрлал болдог дээрээс нь морджээ. Эхнэртэйгээ энгэр зөрүүлэхдээ тэр дөрөвхөн минут л зарцуулдаг бол Сараа авгайтай арван минут ноололдон үнгэлдэж байж дур тавьжээ. Түүний хамаг бие хөлсөндөө норсон шиг Сараа авгайн дух, цээж нь бас норжээ. Энэ удаа Равдан түүний араас нь углаад хоёр том хөхийг нь атгаад бандайсан гоё бөгсийг нь харж ханахгүй дур хүсэлдээ автан хэзээ ч тэгж орилж байгаагаагүйгээрээ аахилан орилжээ. Араас нь арав гаруй минут чармайж бүлээд ч тэр дур тавьсангүй. Тэгмэгц  Сарааг хананд шахаад босоогоор нь загас наадуулав. Хадам эх нь нүдээ аньчихаад тааламжтайяа гиншин уйлагнана. Эхнэр нь ямар ч үед авиа чимээ гаргадаггүй билээ. Харин хадам нь үнэхээр тачаангуй амьтан аж. Равданг хүчтэй бүлэх бүхэнд дуу тавих агаад хоёр гарынхаа хумсыг нуруу, бэлхүүс, өгзгөнд нь зоохдоо бас туршлагатай хүний хувьд арай ч урж зоож шалбалсангүй. 

Хоёр дахь сексийн дараа тэднүүс хамаг биеэ сул тавиад амьсгал дээгүүр тааз ширтэн тэрийж хэвтжээ. Равдан түүний гуян дээгүүр хөлөө жийлээ. 
- Сайхан байлаа, Сараа! хэмээн тэр хэлээд дээрээс нь тохойлдон өнгийгөөд цээжин дээр нь шуналтайгаар шимж, улаан шимүүс үлдээв. Хадмынхаа зузаан уруулыг тэр хавтгахыг хүссэнгүйтэйгээ адил хүзүү, хоолойг нь шимж толбо гаргаагүй боловч цэлдгэр том хөх болон тэнүүн цагаан цээжин дээгүүр нь ханатлаа шимж, тэмдэг талбисан байв. 
- Чи одоо буцах уу? гэж Сараа асуугаад хүргэнийхээ гулдгар хар гуурыг атгав. Тэрхэн даруй Равдангийн дур ахин буцалж дээр нь мордлоо. Тэд өдөржин өрөөнөөсөө толгой цухуйлгасангүй. Эхнэр нь утасдсаны дараа л Равдан буцахгүй бол болохгүй, хотод очсон хойноо хаана ч уулзах боломж хангалттай гарна гэж сайн мэдэж байв. Хадмынхаа гэрт очиход авгайнх нь бага охин дүү юм бодохгүй, сэжиглэх ч үгүй. Бас өөрийнхөө гэрт авгай, хүүхдээ эзгүйд учирч болно. Гаднаас тэд ирсэн ч “Ээж ирж, эмээ ирлээ” гээд мөн ямар нэг сэжиг төрөхгүйг мэдэж байв. Равданг явахаар хаалганы түгжээ тайлахад гэнэт Сараа авгай хүрч ирэн хүзүүдээд ухаан зулаггүй үнсэн шимэнгээ, 

- Чамайг би санана даа. Одоо хоёулаа яаж уулзаж байхыг чи мэдээрэй. Охиныг минь л бүү зовоогоорой. Унтаж хэвтэхээ ч бүү болиорой гэж хэлжээ. Хадам нь хүргэндээ бууж өгчээ. Эр хүнийхээ хувьд ч түүнд таалагджээ. Тэндээс Равдан сэтгэл хангалуун  хөдлөв. Нүгэл хийчихлээ гэсэн бодол огт төрсөнгүй. Гагцхүү гайхалтай гоё хүүхэн юм байна хэмээн баясан явжээ